Het Domein voor Kunstkritiek en De Nieuwe Garde organiseerden afgelopen voorjaar de Digitale Driedaagse, een avontuurlijk lab rondom digitale kunstkritiek en essayistiek, waarin we met elkaar in de online publicatievormen doken. Een lab voor Nederlandse en Vlaamse cultuurjournalisten, essayisten en makers met experimenteerdrift die (ver) voorbij (de lineaire) tekst wilden kijken. Het resultaat: een interactief experiment, een kosmische videokritiek en essays die uitwaaieren of verdwijnen.
De digitalisering van de kunsten en de reflectie daarop heeft in de afgelopen jaren een vlucht genomen, met de coronacrisis als accelerator. Wat opvalt is dat in de online kunstkritiek de traditionele vormen nog behouden blijven. Zo gaan recensies vaak online als lineaire teksten met enkele geselecteerde hyperlinks en een foto. Er kan zo veel meer met digitale vormen, kunstkritiek kan zoveel meer zijn dan de opinie van de recensent. In een driedaags lab in de Brakke Grond experimenteerden we samen met Laurence Scherz (Instituut voor Netwerkcultuur) met non lineair publiceren, gebruikten we Twitter om vrijer te associëren, en hebben we samen met de ontwerpers van Studio Krom onze ideeën over vorm en inhoud getoetst in snelle prototypes.
Samen bezochten en bespraken we de overweldigende voorstelling Do the Calimero van de Vlaamse regisseur Lies Pauwels (LOD), de reflectieve portretten-installatie 36 van Karel Tuytschaever (DansBrabant) en een hyperpersoonlijk concert van Ikraaan de clown. In dit dossier vind je de uitkomsten van de digitale driedaagse. Vorm en inhoud loopt enorm uiteen, maar in alle bijdrages is gezocht naar hoe je deelbaar kan maken wat de voorstelling/ het werk met je doet. Het werden reflecties waarin je je als lezer nietig voelt en overspoeld wordt, waarin de inhoud voor je ogen opblaast of verdwijnt. In deze soms kernachtige soms overdadige reflecties zit een ander soort duiding. Het staat los van een technische analyse, er wordt geen oordeel gevormd, het plaats het werk niet in context. Wat het wel doet is ruimte maken voor een trager soort reflectie, waar vorm en inhoud samenvallen en kunstkritiek een fysieke ervaring wordt.
Check de uitkomsten: een interactief Calimero- experiment en een Convetticanvas [tool: creative coding], teksten die zichzelf opblazen of juist in het niets verdwijnen [tool: Twine, een open source programma voor interactief en non-liniar schrijven], een kosmische video-kritiek [tool: Blender een programma voor video-editing], een overdadig non-lineair essay [Twine], en een tekst-teken carroussel[Figma, een eenvoudig te gebruiken online ontwerpprogramma).
