Ze zijn drie dagen te gast in BLVR&D. Schrijvers Saskia uit ’s-Hertogenbosch, Elske uit Antwerpen, Anette en Rania uit Bergen, Noorwegen en David uit New York. Ze zoeken nieuwe woorden voor hedendaagse dans en performance. Ze willen weten of een tekst geïnspireerd op een dansvoorstelling je in beweging kan brengen. Of zo’n tekst onder je […]
'Op hun eigen manier hebben alle deelnemers het over dat ene moment, waar je ja tegen zegt. Het verlangen geraakt te worden, zoals je geraakt werd toen je voor het eerst een voorstelling zag, …'
'Dat vergeten we de hele tijd. Schrijven is soms ook gewoon wachten. Een rondje lopen. En pas weer beginnen als je denkt: "Hee, dat is een goed idee."
Over les 3. 'Ik lees niet graag over een voorstelling waar ik niet bij was, in woorden van iemand die ik niet ken. De schrijver verliest me met abstracte woorden als: oordeel, begrip of betekenis. Vertwijfelde toevoegingen als: kennelijk, eerlijk gezegd en misschien. Intieme ontboezemingen daarentegen, net als het grote filosofische wat-dan-wel: daar mag je me voor wakker maken.'
Het gesprek is het thema van het huidige nummer van Tubelight, tijdschrift voor hedendaagse kunst. Met daarin een artikel van onze nieuwste aanwinst, projectcoördinator Anna van der Kruis, over het ontmoetingsprogramma Dicht bij Anna dat zij ontwikkelde met Theaterfestival Boulevard en nu samen met Domein voor Kunstkritiek doorontwikkelt voor musea en festivals.
Over de tweede les. ‘We merken wie ervaring heeft als eindredacteur en tot op de komma voorbereid is. Wie snel denkt en snel spreekt. En wie steeds minder hoorbaar wordt.’
We stellen ons voor. En delen wat we ons voorstellen bij onze ontmoetingen. Bij schrijven over dans. Bij elkaar ontmoeten om te praten over schrijven over dans. Henk stelt zich meteen kwetsbaar op. Hij zegt dat hij een vreemd soort triestheid ervaart als hij kijkt naar dansende lijven.
Ik ben blij. Met de vragen die dit […]
Lees hier een terugblik over onze vernieuwende schrijfcursus over dans waarmee we te gast waren in Bergen, Noorwegen en vind uit wat dans met vis te maken heeft. 'In our current period of #metoo reckoning, the dancer’s vulnerable figure reminds me of the fish, especially as she lies on her stomach and slaps her stitched legs on the wet deck like a mermaid’s tail. But in her case, she’s no defenseless victim, she’s fierce and insistent.' David Barlow over de voorstelling POUR.
Het is september en vele jaren lang was ik nu volop in beweging, met de voorbereiding van een mailing over komende masterclasses, het voeren van gesprekken over nieuwe experimenten en een publicatie, of op weg om een fonds te overtuigen van de noodzaak te investeren in kunstkritiek. Gisteren, vandaag en morgen niet.
