Na een succesvolle eerste versie najaar 2022 met Emma van Meyeren en showroom MaMA gaat Xpub criticism dit voorjaar verder in samenwerking met schrijver en boekverkoper Romy Day Winkel. De komende twee maanden zal zij experimenteren met meerstemmige kunstkritiek in een nader te bepalen beeldende kunstinstelling.
Het Domein voor Kunstkritiek en De Nieuwe Garde organiseerden afgelopen voorjaar de Digitale Driedaagse, een avontuurlijk lab rondom digitale kunstkritiek en essayistiek, waarin we met elkaar in de online publicatievormen doken. Een lab voor Nederlandse en Vlaamse cultuurjournalisten, essayisten en makers met experimenteerdrift die (ver) voorbij (de lineaire) tekst wilden kijken. Het resultaat: een interactief experiment, een kosmische […]
Hoe schrijf je over klank? Dat was een van de vragen waar een groep cultuurjournalisten en schrijvers zich drie weekenden over gebogen hebben. Maar al snel werd duidelijk dat voorafgaand aan hoe over klank te schrijven een andere vraag lag: Wat is klank? Die vraag blijkt niet eenduidig te beantwoorden, wat voor dit schrijflab eigenlijk wel goed uitkwam. Want onderzoeken wat klank eigenlijk is, of kan zijn, waarin klank verschilt van muziek of noise bleek een inspirerend onderwerp om over te schrijven, zien we in de uiteindelijke essays. Tekst: Renée van Marissing.
Het thema van het Podcastfestival 2022 is: pauze. De pauzeknop. Een moment van uitstel, rust. Het is precies deze knop die Domein voor Kunstkritiek graag indrukt. We houden van vertragen: slow journalism. Los van de waan van de dag: waar gaat het eigenlijk over, wat wordt er gemaakt? Op welke manier raakt het ons? Wat vertelt het ons over menszijn en hoe schrijf je dat op? We waren drie dagen samen om te luisteren naar, en praten over, het medium podcast. Hier lees je een klein verslag van docent Basje Boer.
Het weekend van 22 & 23 oktober start Klank&Komma, het schrijflab van Het Concreet, Domein voor Kunstkritiek en Gonzo (circus). In drie weekenden duiken negen schrijvers, denkers en onderzoekers in de wereld van klank onder leiding van schrijver en audioregisseur Renee van Marissing. Ze ontdekken de wereld van de analoge studio in Het Concreet, bezoeken November Music, Willem Twee muziek en beeldende kunst en Paviljoen Ongehoorde Muziek en gaan op excursie naar het Klankenbos in Pelt (BE). De schrijvers stellen zich hier aan je voor.
Er is een nieuwe, spannende uitgave verschenen! Dit boekje biedt een speciale selectie uit vijf jaar gedurfde dansessayistiek. Dans&Durf/Dance&Dare is de naam van de terugkerende cursusreeks en de beweging van DansBrabant en Domein voor Kunstkritiek waarin zij samen met andere (inter)nationale (media)partners zoeken naar nieuwe woorden voor nieuwe dans. Haal een boekje op of bestel er eentje.
Jasmijn de Nood (illustrator) en Anna van der Kruis (schrijver & Domein-kernlid) maakten in opdracht van DansBrabant een beeldessay na het zien van de multimedia-installatie #Catalog of Shadows II van Kristel Van Issum, Martin Kers en Han Stubbe. Dit beeldessay maakt onderdeel uit van Dance&Draw, een project waarin DansBrabant, Domein voor Kunstkritiek en Graphic Matters onderzoeken hoe je in illustratie en animatie kunt reageren en reflecteren op dans.
'Nu ik er zo over nadenk zit er in de verhouding van maker en criticus ook een element van eindigheid. Dat einde is het afscheid dat je als maker moet nemen van je eigen ervaring van het werk, nadat je hebt kunnen lezen, horen of zien wat de ander heeft ervaren. Omdat we nog steeds in onafhankelijkheid geloven heeft die ander als het goed is geen band met de maker. En dus is het voor het eerst écht de blik van een vreemde, en niet die van je producent, financierder of partner.'
Tussen november 2021 en mei 2022 vond de Vlaamse editie van Dance&Dare plaats, de radicale cursus en beweging waarin schrijvers nieuwe woorden zoeken voor nieuwe dans. Een initiatief van Domein voor Kunstkritiek en DansBrabant; bij cc Corso en in samenwerking met rekto:verso. Het D&D-dossier is nu online op rekto:verso en bundelt alle spannende slotessays.
'Op woensdag zit ik in de Sigarenfabriek. Het is het staartje van het natste pinksterweekend sinds 1945. Binnen staat een Gispen bureautje, met op het tafelblad de roze hoed. Mijn kookwekker, mijn schriftje, mijn polaroidcamera. En een schaaltje mini Twixen. Er speelt een familievoorstelling. De jonge bezoekers willen me graag vertellen wat ze hebben ervaren. Ze staan op een kluitje en vullen elkaar aan. De moeders luisteren vanaf een veilige afstand mee, reageren, interpreteren, sturen bij.'