De missie van de initiatiefnemers
- Paulien Dresscher, curator en Siuli Ko, producent: een reflectieve dimensie toevoegen aan het jaarlijkse Cinekid MediaLab. In de vorm van een schrijverslaboratorium en een boek
- Margreet Riphagen en haar team van internationale master studenten: doorontwikkeling van de mogelijkheden van het digitale publiceren
- Sonja van der Valk, Domein voor Kunstkritiek: uitvinden van nieuwe combinaties van off en online kunstkritiek.
Het doel dat we deelden:
- het open vouwen van de rijke artistieke, maatschappelijk, filosofische en esthetische waarden van de kunstwerken op Cinekid MediaLab
- invoelbaar maken dat deze kunstwerken direct raken aan de actuele discussies over nieuwe technologische ontwikkelingen
- professionals in de media, industrie, technologische innovatie, onderwijs en overheden, plus ouders en grootouders engageren in dat denkproces
We deden het voor:
De ‘professionals’ iedereen die een rol en functie heeft in de productie, financiering, presentatie en distributie van kunst voor kinderen (dus ook ouders, immers de eerste distributie lijn naar kinderen).
De rijkdom van ‘de digitale speeltuin’ die het MediaLab is, vroeg om een even rijke benadering. We zochten schrijvers die oog hadden voor de culturele en filosofische dimensies van installaties met titels als Treehugger, Golem of Fiet; die in games, ontworpen met de nieuwste technologische middelen, ook de esthetische dimensie konden ervaren en beschrijven. Thema’s van het MediaLab 2016 waren storytelling, interactiviteit, virtual reality en on/offline. De schrijvers hoefden geen specialisten te zijn, wel affiniteit met een van de thema’s hebben, en vooral zin om gezamenlijk een research traject af te leggen. Met dank aan het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie konden we de inspiratie van leermeesters bieden en bezoeken aan kunstenaars en tentoonstellingen mogelijk maken. Door de auteurs tijd en ruimte te geven (of te wel een honorarium) en door vier werksessies te plannen hoopten we dat op een natuurlijke wijze een intelligente verknoping zou ontstaan van ieders persoonlijke onderzoek. Anna van Leeuwen, voormalig hoofdredacteur van Kunstbeeld en kunstcriticus bij de Volkskrant leidde het schrijverslaboratorium.
Dirk Vis, auteur: We kwamen samen om het over onze ideeën te hebben, om te luisteren naar speciaal uitgenodigde wetenschappers en essayisten, we bezochten festivals over heel Europa, we gingen bij kunstenaars in hun studio’s langs en vervolgens praatten we erover, scherpten we onze ideeën en formuleerden ze in blogposts. Het verliep allemaal heel natuurlijk en gemakkelijk. Pas toen ik bijna aan het einde van het project daadwerkelijk aan mijn bureau plaatsnam om mijn essay te schrijven, toen ik de balans op wilde maken van wat ik allemaal had gezien en gehoord, zag ik hoe groot de oogst was. Recht voor m’n neus was het denkproces zonder dat ik het in de gaten had gehad al maanden bezig, vrijwel ongemerkt was het gistingsproces van ideeën en ervaringen dat normaliter pas begint met het schrijven al stevig op gang. Het stelde me in staat sneller te werken, gerichter te vragen en verder te reiken. Ik heb nog nooit een stuk geschreven met zoveel plezier, met zulke vanzelfsprekende zekerheid en verstrekkende ambitie.