Hotel Maria Kapel / Tribute to Julian B. Coco
In 2012 publiceerde criticus en theoreticus Claire Bishop Artificial Hells: Participatory Art and the Politics of Spectatorship. In dit boek bespreekt ze de praktijk van- en de reflectie op Participatory Art. Ze stelt hier o.a. dat het wezen van dit soort projecten lastig te kennen valt omdat eigenlijk alleen de betrokkenen er zicht hebben. Onderzoekers en studenten zijn bij het bestuderen van projecten waarin het proces een belangrijke rol speelt vaak afhankelijk zijn van de verhalen van de kunstenaars en curatoren zelf over het verloop van dat proces. Bishop: “ Very few observers are in a position to take such an overview of long-term participatory projects: students and researchers are usually reliant on accounts provided by the artist, the curator, a handful of assistants, and if they are lucky, maybe some of the participants.”
Is het dan al van waarde om dit proces als criticus ter plaatse te documenteren, zodat het inzichtelijk wordt voor latere beschouwers? In dit documenteren zit al zo veel duiding en interpretatie. Hoe doe je dat op een manier die recht doet aan het werk? Bij Tribute to Julian B. Coco Probeert het Domein een kritische getuige te zijn. We kijken hoe Tim en Katrein Breukers te werk gaan, we noteren wat we zien en doen ons research in Hotel Maria Kapel – zij aan zij met de kunstenaars en Garda en Jay die op dat moment de kostuums maken voor het openingsfestival op 22 april. Is het mogelijk om je onafhankelijkheid te bewaren? En wat is het auteurschap van deelnemers zoals Garda? Dit zijn precies de vragen die Bishop ook behandelt in haar boek.
In dit LAK_project kijken we hoe de theorie ( Artifical Hells) zich verhoudt tot de praktijk van de kunstenaars. En hoe we de tools zoals door het LAK ontwikkelt, kunnen inzetten om het publiek niet alleen onderdeel te laten zijn van het werk – maar ook van de reflectie op het werk. De resultaten van worden gepubliceerd op de website van het Laboratorium Actuele Kunstkritiek.
